کد مطلب:3400 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:16

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

خداوند در مورد اعدام چه نظري دارد؟

اعدام مصدر باب افعال از ريشه (ع،د،م) و به معناي نيست گردانيدن، نابود ساختن، از بين بردن، كشتن و تهيدست كردن آمده است.(لغت نامه دهخدا، واژه اعدام.)

و در اصطلاح، اعدام به معناي مجازات مرگ براي ارتكاب جرمهاي خاص ميباشد.

اعدام از واژههاي غير مصرح قرآني است كه ميتوان به مباحث آن ذيل اين واژهها دست يافت: قتل = كشتن و صلب = دارزدن (مائده،33; اعراف،124 و...) ذبح = سربريدن، گردن زدن (بقره،49، ابراهيم،14) رجم = سنگسار كردن (هود، 91، كهف، 20 و...)

به كار گرفتن اعدام به عنوان مجازات ارتكاب برخي جرائم، سابقة تاريخي بسيار طولاني دارد. مجازات اعدام اختصاص به آيين خاصي نداشته و در اديان مختلف معمول بوده است و در همه كشورهاي دنيا با تفاوتهايي اجرا ميشود. دين اسلام نيز اين مجازات را در مورد جرائمي پذيرفته است; چرا كه اعدام به رغم ظاهر آن كه موجب نيستي و مرگ كسي ميشود، داراي منافع و بركات اجتماعي فراواني از جمله ضامن حيات اجتماعي و سلامت آن است; وَ لَكُمْ فِي الْقِصَاصِ حَيَوَةٌ يَـََّأُوْلِي الاْ ?َلْبَـَبِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ(بقره،179)(ر.ك: الميزان، علامه طباطبايي، ج 1، ص 434، جامعة مدرسين / تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 1، ص 61ـ66، دارالكتب الاسلامية.)

خطاب به اولي الالباب نشانة آن است كه حيات بخشي اعدام تنها براي انسانهاي داراي انديشه قابل فهم و درك است. پايان آيه لعلكم تتقون نيز اجراي اين حكم را زمينهاي براي پرواپيشگي جامعة انساني دانسته است.

اعدام ظالمانه و نا به حق و اعدام عادلانه و به حق

در بررسي آيات پيرامون اعدام به دو نوع برخورد ميكنيم:

1. اعدام نا به حق; مانند: اعدام انبيأ (بقره،61)، قتل دعوت كنندگان به حق و عدالت (آلعمران،21)، كشتن ايمان آورندگان به خدا و رسولان الهي(بروج،4ـ8)

2. اعدام به حق، مانند: اعدام و قتل قاتل به عنوان قصاص نفس در مقابل جنايت وي (بقره،178 و 179)

انواع جرمهاي مستحق اعدام

در يك دستهبندي جرمهاي مستوجب اعدام را ميتوان به سه گروه تقسيم كرد:

1. جرمهاي منجر به فتنههاي اعتقادي، مانند: ارتداد و شرك

2. نفاق، قرآن منافقان را گمراهاني هدايتناپذير ميداند كه در صددند تا مؤمنان را به كفر بكشانند و مانند خويش سازند، از اين رو مؤمنان را از دوستي با آنان بر حذر داشته و دستور داده است تا در صورتي كه از فتنهها دست نكشند آنان را به قتل برسانند.(نسأ، 88 و 89)

3. جرمهاي منجر به فتنههاي اجتماعي، مانند قتل نفس (بقره،178) محاربه (ايجاد رعب و وحشت براي مردم) و فساد در زمين (مائده، 33 و 34) جرمهاي جنسي و ناموسي; گرچه در قرآن كريم به مجازات اعدام براي جرائم جنسي تصريح نشده است، اما مفسران و فقها با بهرهگيري از روايات وارده در اين زمينه و از باب رد فروع بر اصول، مرتكبين جرمهايي چون زناي محصنه، تجاوز به عنف و لواط را مستحق اعدام دانستهاند.